Hér koma nokkrar myndir..

.. og svo er smá bloggtexti neðst sem ég skrifaði áðan, merktur 29. des. Til að byrja þetta aðeins, þá sjáið þið Gauja, Viktor og Arnór að svamla í sjónum á sjálfum Aðfangadegi!!!! :) Gegt!

Arnór listamaður

Í Ocean Park fyrir framan risaslöngufiskabúr. Ef Arnór er ekki að leika sér með fótbolta, þá er hann að teikna. Hann fékk litla blokk í afmælisgjöf frá okkur og tók hana auðvitað með sér í Ocean Park. Hérna er hann að teikna risaslönguna, sem ég get ómögulega munað hvað heitir... eitthvað M... :)

Ocean Park 22. des

Í þessum garði höfum við fengið að gefa skötum og pyrena fiskum. Þarna er líka leiksvæði þar sem krakkar geta hlaupið milli gosbrunna og blotnað og leikið sér. Ferlega gaman og guttarnir auðvitað í essinu sínu eins og sést á myndinni, Orri fremst og Arnór og Viktor á bak við. Ótrúlega gaman að leika svona í vatni í svona hita :)

Gula beltið afhent

Bardagi!

Viktori var boðið í beltapróf 20 des þrátt fyrir að hafa ekki æft "skyldutímann". Hann þykir sýna mikla hæfileika í Jeet kwon do, enda með góðan grunn frá Tae kvon do heima á Íslandi þar sem hann er kominn með bláa beltið. Hér er hann í fullum skrúða að berjast á æfingu 23. des, þeirri sömu og hann fékk afhent beltið, en beltapróf eru nokkuð erfið hérna og kennarinn fær nokkra daga til að meta hvort nemandi eigi beltið skilið eða ekki. Viktor flottur og við stolt af stráknum!!

Bodysurfað

Hér var Gaui að prófa stóru öldurnar á austurströndinni, helv.. hugrakkur, engar smá öldur. Þarna megin á eyjunni er ekki mælt með því að fólk sé að synda, enda miklir straumar og kröftugir. En að sama skapi er þetta frábær surf-staður og þangað hrúgast sólbrúnir og stæltir surfarar frá öllum heiminum... eins og Gaui minn, stæltur og sólbrúnn.... með hákarlabrettið sitt.

Eldgamall búningsklefi

Hér erum við á austurströndinni, þar sem lítill búningsklefi ef byggður á kletti. Og það er eins og í laginu, þetta hús stendur bara hnarreist, þótt gamalt sé og þakið löngu fúið. Hrikalega flottur staður fyrir búningsklefa, eins gott að vera ekki lofthræddur samt, en skræfurnar verða bara að láta sig hafa það að striplast um í fjörunni :)

Þetta er kaffihús á nysta oddanum á eyjunni, þau hafa safnað nafnspjöldum og erlendum seðlum upp á veggina hjá sér í meira en tuttugu ár. Við fundum einn íslenskan hundraðkall, sem eigandinn eignaðist 1992, en hann flaug DC-8 (eða 9, man ekki) og lenti henni á Reykjarvíkurflugvelli. Gestirnir spjölluðu við hann og skildist á honum að þetta hafi verið síðasta sinn sem slík vél hefði lent í Reykjavík eða Íslandi, en þora ekki alveg að fullyrða að þau hafi skilið hann rétt. De Bajan accent be tricky! :)

Húmor

Hér er skilti sem hangir fyrir framan klósettin á pöbb sem við fórum á síðasta laugardag. Kaldhæðið en soldið fyndið :)

Grænu aparnir sem Barbados er frægt fyrir

29. des

Í dag er afmælisdagur afa Gunnars, hann hefði orðið 98 ára ef hann hefði lifað. Skrítið að hugsa til þess að það sé orðið svo langt síðan hann fæddist. Í dag er einnig skírnardagur Viktors Gauta, en við létum eimitt skíra hann á afmæli afa. Viktor er 12 ára, og þegar ég hugsa um allt sem hefur gerst á þessum 12 árum, þá er bara alveg ótrúlegt hversu margt getur breyst á ekki svo mörgum árum. Eins gott að nota tímann sem maður hefur vel, gera það sem maður hefur áhuga á og nota frekar tímann í að hafa gaman að hlutunum, heldur en eyða tíma í leiðindi og kvart.

Við höfum haft það voða gott yfir jólin hér með ömmu Steinu, Eiríki og Höbbu í heimsókn. Aðfangadagur rann upp heitur og bjartur, eftir úrhellisrigningu um nóttina. Ég var í raun bara með eina ósk fyrir þennan dag sem var utan hins hefðbundna sem maður gerir eins og að búa til frómasinn, matinn og klára að pakka og svona, en það var að fara á ströndina!! Náttútulega frekar svalt að skella sér á ströndina á aðfangadegi, svamla í heitum sjó og njóta lífsins. Eftir góðan hrísgrjónagraut lagaðan af miklilli natni (Eiríkur fékk hlutverkið að hræra í grautnum, stóð við pottinn tííímunum saman) og miklar umræður um Kertasníki, en hann gaf guttunum í sokkinn, ömmu Steinu í skóinn og okkur hinum pakka, alveg svakalega gjafmildur kallinn, þá kíktum við aðeins á ketið til að komast að eldunartímanum. Við höfðum keypt góða svínasteik til að hafa í matinn, hefð frá Gauja fjölskyldu og ekki fást rjúpur hér, þannig að ég var voða sátt við purusteikina. En eitthvað var nú skrítin lykt af kjötinu fannst okkur Arnóri, ekki góð, en Gaui og aðrir róuðu okkur, svona er bara lyktin af svínunum... og jú hún er ekki góð, jafnvel þó þau séu lifandi, hvað þá dauð og ekki grafin.. hmmm. Nú við skelltum okkur á ströndina og það var æði!! Við vorum með brettin sem strákarnir hafa fengið einn af öðrum í afmælisgjöf og það er svo gaman að leika sér í sjónum. Endurnærandi og æðislegt. Við vorum eina tvo tíma á ströndinni með guttana, og töltum svo heim á leið. Eftir sturtu og tiltekt fór klukkan svo að nálgast fjögur og tími til að elda ketið fína. Tókum það út úr ísskápnum, og það var þessi svaðalega FÝLA sem mætti okkur. Þá fór sko ekki milli mála að fína fína jólakjötið var skemmt og vel það! Við Gaui rukum í búðina, sem betur fer er opið lengi hér á aðfangadag því aðaldagurinn hjá Barbadosbúum er jóladagur, þeir opna sem sagt pakkana á jóladagsmorgun. Það var allt VITLAUST í búðinni, biðraðirnar við kassana fleiri fleiri metra langar. Við vorum hins vegar svo fúl yfir fúla kjötinu að við rukum bara beint á yfirmann, skelltum illa lyktandi svíninu á afgreiðsluborðið og sögðum okkar sögu. Pokinn með kjötinu var líka skemmtilega lítið lokaður svo meðan við ræddum þetta að okkur fannst stórmál, þá lagði dauninn hægt og rólega yfir allt svæðið í kring, svona eins og græn þoka. Yfirmaðurinn hringdi í kjötdeildarmanninn og við biðum dottla stund eftir honum. Hann sýndi sig nú ekki, enda vitlaust að gera, svo Gaui fór að spjalla aðeins við yfirmanninn. Hann var eiginlega öskugrár í framan, ekki út af lyktinni, þó hún hafi nú ekki gert litinn betri, heldur var hann bara að farast úr stressi og þreytu greyið eftir jólavertíðina. Fór að segja Gauja hversu mikið hann hlakkaði til frídagsins á morgun, það kæmi vinur í heimsókn til hans frá Kanada og þeir ætluðu bara að taka það róóóóóóóóólega!! Gaman að spjalla svona við fólk sem býst alls ekki við spjalli, er svo gaman að sjá glitta í persónuna á bak við grímuna. Hann breyttist úr "kallinum sem gat eyðilagt jólamatinn með því að gefa okkur ekki annað kjöt" yfir í "kallinn sem er bara svoooo þreyttur og hlakkar svoooo mikið til jólanna". Nú kjötdeildarmaðurinn sýndi sig ekki þrátt fyrir langa bið, svo yfirmaðurinn sagði okkur bara að fara í kjötborðið og velja okkur eitthvað. Við hófum því gönguna gegnum mannþröngina, talandi um hvað við ættum að velja í matinn, gerandi grín með að það væru líklega bara pylsur eftir í borðinu... hahaha..... og þegar við nálguðumst kjötborðið sjáum við bara í tómar hillur... hmm. Leist ekki alveg á þetta, en ég var í svo miklu PollyÖnnu skapi eftir strandferðina á aðfangadegi, að ég ákvað að þetta yrðu þá bara bestu pylsur með bestu sósu í heimi (því maður sleppir EKKI sósunni á jólunum!). En svo þegar við komum alveg að borðinu sáum við að allt svínakjöt er búið, sem var allt í lagi, höfðum ekki lyst á svíni eftir fýluna, en fullt til af nautakjöti og það engum smásteikum! Mmmmmm. Við völdum tvö stykki, sem kostuðu þá svipað og hið vel kæsta svínakjöt, og jólamaturinn varð því eðal nautakjöt með brúnuðum kartöflum, rauðvínssósu, valdorfsalati og alles. Ógisssslega gott, eins og Orri segir :)

Aðfangadagur var sem sagt alveg yndislegur hjá okkur og strákarnir voða góðir að bíða eftir pökkunum. Mandlan heldur sínum upptekna hætti fyrri jóla, hún hvarf enn og aftur og allir átu á sig gat vegna keppnisskapsins, en ekki fannst hún. Möndluverðlaunin tilheyra því öllum og þau voru púsluspil sem að sjálfsögðu er búið að púsla núna. Orri sá um að lesa á pakkana og gerði það ansi skemmtilega, þannig að stundum runnu tárin af hlátri því hann átti pínu erfitt með sumar handskriftir en giskaði þá bara í eyðurnar og sagði t.d. þegar það stóð Til einkadótturinnnar Frá múttu, las hann "tileikadó frá múdu??!?? ooooh, hver er það eiginlega..?" skildi svo ekkert þegar við hlógum, þessi elska "hvað er svona fyndið??". Allir voru ánægðir með gjafirnar sínar, strákarnir höfðu sérstaklega gaman að þeim sem þeir gáfu því þeir höfðu valið þær sjálfir. Við gáfum þeim hverjum og einum 50 dollara til að kaupa gjafir handa bræðrunum, ömmu og Eiríki, Höbbu og okkur foreldrunum. Þetta varð heilmikil pæling og gaman að fylgjast með því. Ég fékk einu sinni spurningu frá þeim, um hvað þeir ættu að gera við afganginn. Ég sagði að þeir mættu eiga hann ef það yrði einhver. Augu Orra urðu stór og spennt við að heyra þetta og hann einsetti sér að finna sem ódýrastar gjafir hehe. Sagði þess vegna perustoltur þegar Eiríkur opnaði sína gjöf, sem reyndist vera herragreiða, fallega brún, "þetta kostaði bara 85 cent!!".

Við höfum farið um eyjuna með gestunum, sýnt þeim ýmislegt og þetta hefur verið gaman. Á norðurhlutanum þar sem við vorum í fyrradag voru öldurnar margra metra háar. Á myndinni má sjá nyrsta hluta eyjarinnar, kletturinn er líklega um 20 metra hár, en öldurnar skvettu upp á brúnina, eins og ekkert væri. Eins gott að lenda ekki í sjónum í svona veðri!

GLEÐILEG JÓL!!!!!

Amma Steina tók þessa mynd af okkur rétt áðan, við á Aðfangadegi á Barbados. Ekki beint sama jólaumhverfi og við erum vön, en það er gott fyrir mann að breyta til og festast ekki í vananum of mikið. Það er reyndar örlítið erfiðara um jólin finnst mér, þau snúast svo mikið um hefðir, en þau snúast nú líka fyrst og fremst um að vera með góðu fólki og þeim sem manni þykir vænt um. Vantar bara mömmu mína hingað :) en ég veit að hún á eftir að hafa það æðislegt hjá Maríu og Gumma!!!

Gólfið kringum litla kínverska orðið skemmtilega skrautlegt af pökkum, allir litlir og nettir svo hægt sé að ferðast með þá híhí. Við fengum hangikjöt með Steinu, það var soðið í gær, á Þorláksmessu og við fengum þessa æðislegu lykt í húsið. Við fórum með smá sýnishorn af hangikjötinu í jólaboð sem okkur var boðið í í gær. Vinir okkar úr fótboltanum, maðurinn frá Jamaica og konan frá Barbados. Þau eiga fjögur börn, og héldu svakalegt jólaboð í gær. Rosalega gaman og hangikjötið vakti mikla lukku. Allir fengu flís (ekki þó væna, við tímdum því ekki :) og þótti spes.

Núna er verið að gera grjónagraut (lögðum ekki í ris a la mandla í þetta sinn, enda þarf ekki allt að vera eins) í hádegismatinn, svo verður svínakjöt og sítrónufrómas. Allir eru að laumast til að pakka inn, heyrist úr hinum ýmsustu herbergjum "þessi má ekki koma inn" og svo heyrast gól þegar hurðir opnast, pískur pískur og bara gleði :) undir öllu þessu hljómar svo íslenskt útvarp, hann Felix Bergs og jólalög. Æði!!

Við öll, Vala, Gaui, Viktor, Arnór, Orri, Habba, Steina og Eiríkur óskum ykkur öllum gleðilegra jóla, hafið það sem allra allra best, verið góð hvort við annað og brosið allan hringinn!!

Við elskum ykkur og söknum ykkar,

GLEÐILEG JÓL!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Afmælisstrákurinn okkar!!! Jólabarnið sem lét bíða eftir sér :)

Þessi fallegi ofurhugi okkar er 10 ára í dag 22. desember (bloggið eitthvað að ruglast á dagsetningum og við látum þetta fylgja, það er sem sagt 22 des í dag)!!!!! Alveg stórfurðulegt að það séu orðin tíu ár síðan fótboltastrákurinn Arnór Ingimundur kom í heiminn. Við bjuggumst við honum 13. desember, en hann var sko ekkert að flýta sér í heiminn, kom 9 lööööööööööngum dögum seinna, 22. desember. Svaf vel fyrstu nóttina, en lét svo heldur betur hafa fyrir sér allar nætur, næstu tvö árin :) Þessa orku tókst okkur svo að beina að fótboltanum og nú er þessi gullmoli farinn að rúlla okkur forleldrunum upp þegar skorað er á hólm í fótboltaeinvígi!! Til hamingju með afmæli stóri strákur!!!

Litla kínverska jólatréð okkar

Þetta er að verða svo aldeilis fínt jólatré hérna hjá okkur í Risk road. Byrjaði með sex bláar jólakúlur, og svo hefur bæst á þetta jafnt og þétt, ásamt því sem pökkunum fjölgar. Á svona ferðalagi er mikilvægt að jólagjafir séu lítlar, maður vill ekki burðast með allt of mikinn farangur um heiminn, svo það er eflaust ýmislegt sniðugt og ætilegt í þessum pökkum hehe.... jólajólajólajóla-gleði í sólinni :)

Arnór og Steve Gerrard

Anrór var á námskeiði með þjálfurum frá Liverpool, en Kick Start er vinalið við Liverpool og þjálfarar frá þeim koma reglulega hingað til að fylgjast með strákunum. Arnór var kallaður upp eftir tímana með þeim og fékk brúsa sem er áritaður af þjálfurunum (þeir hafa spilað með varaliði Liverpool), og það sem meira er, fékk Arnór gefinst áritaða ljósmynd af sjálfum fyrirliðanum Steve Gerrard. EKTA, thank you very much.

Hérna er hann að fá þetta afhent, en þetta var líka síðasta æfingin sem hann tók þátt í með Kick Start í bili (segi í bili því maður veit aldrei.... aldrei segja aldrei, halda öllum dyrum opnum, tækifærin leynast víða!), því nú eru þeir komnir í jólafrí, byrja ekki aftur fyrr en 15. janúar, en við förum héðan 12. jan.

Afi, Habba og Anna Inga með guttunum!

Feðgarnir á flugvellinum..

...smá svipur :)

Vetur á Barb...

.. þetta er víst veturinn hérna, farið að "kólna". Smá mynd af vetrarblómunum í garðinum :)

Falleg strönd á St. Lucia... en

Hérna vorum við meðan við biðum eftir að flugvélin kæmi frá Barbados að fljúga með okkur heim. Ekki ljótur flugsalur þarna, en ekki alveg jafnfallegt fannst okkur þegar við fórum að sjá rottur skjótast þarna um, og engin smá stykki!

Gestkvæmt

Jæja, þá voru Svanki tengdapabbi og Anna Ingan hans að fara heim til Íslands eftir viku heimsókn hjá okkur. Þau komu frá Ástralíu, þar sem þau voru í heimsókn hjá Höbbu (systir Gauja) og ferðuðust um Ástralíu með henni. Svo lá leiðin hingað, Habba með í för, og þetta var fimmta vikan í ferðalagi þeirra Svanka og Önnu. Rosa heimsreisa hjá þeim og búið að vera frábært að hafa þau hér. Strákarnir hafa notið þess alveg í botn að spila við þau, en þau eru alveg einstök á því sviðið, nenna ALLTAF að spila!! Þau hafa nú að mestu verið mjög spök og þægileg, en áttu það til að missa sig dulítið í Kana, það voru svaðalegar rökræður sem gátu spunnist upp úr einu spili, allt analýserað í grunninn, "ég var með laufa sjöuna, og setti hana út í þriðju umferð, en hefði betur sett kónginn í tígli, svo þú hefðir.....". Ég missi strax einbeitingu í svona samræðum, en Orri, Arnór og Viktor voru þvílíkt með í að ræða hvað hefði verið gott að gera í þessari umferð, þessari umferð og svo þessari, og afi og Anna Inga og Habba alveg frábær í þessu.

Við fórum með þau í hellana, og í hinar ýmsustu skoðurnarferðir, en upp úr stendur líklega þegar við fórum að skoða risaskjaldbökurnar. Gaui er með konu í ráðuneytinu hér (þetta hljómar skringilega... en þið skiljið hvað ég á við :) og hún, Joy-Ann, hefur virkað sem tengiliður fyrir hann, hefur ráðstafað fundunum sem hann fer á og er alveg frábær. Við höfum aðeins kynnst henni og hennar manni, Eamon. Joy-Ann á frænda sem á bátafyrirtæki hér sem fer með túrista að kafa og snorkla. Við fórum með Eamon sem sagt, fengum snorkl-úbúnaðinn lánaðan og syntum út að skjaldbökunum. Rosalega spennandi, sérstaklega fyrir Orra, sem er náttúrulega frekar ósyndur, að synda ca. 70 metra út. Arnór og Orri fengu björgunarvesti (Viktor neitaði!) og ég og Anna Inga fengum líka, svona til að eiga möguleika á að hjálpa guttunum ef þeir þyrftu. Það er nefninlega alveg ótrúlegt hversu þungur t.d. Orri getur verið í öldunum, ef ég botna ekki og hann hangir í mér. Og fyrst við vorum að synda út á 10 metra dýpi fannst mér betra að vera í vesti til að geta hjálpað grísunum. Við fengum froskalappir, sem var ansi fyndið, því við reyndum auðvitað að labba út í sjó og hrundum bara á nefið, maður þarf víst að bakka niður fjöruna. Fengum líka snorklgræjur, tók smá tíma að finna réttar stærðir. Svo syntum við út, Orri og Arnór rosa flottir og bara allir. Hins vegar fór Orri að kvarta mikið þegar við fórum að snorkla, hann var með græjur sem pössuðu frekar illa (kom bara í ljós þegar við vorum komin út), hann fékk sjó í munninn og gekk bara frekar illa. Svo sáum við skjaldbökurnar og það var rosalega gaman þegar maður sá þær allt í einu samlandi þarna. Þær voru ansi stórar en furðulega snöggar í vatninu. Ef maður leit af einni, var hún horfin þegar maður leit aftur. Þær voru þó nokkrar saman í hóp og einn ungi með þeim. Þær fullorðnu voru kúl á því, komu öðru hvoru prófessoralegar upp úr vatninu til að anda í eina sekúndu, og ruku svo niður aftur. Unginn hins vegar var forvitinn eins og lítill kettlingur, synti alveg upp að manni og skoðaði okkur í bak og fyrir. Annað hvort forvitinn eða bara nærsýnn. Þetta var frábær lífsreynsla og ofsalega gaman. Líka fyrir Orra, þó svo snorklið hafi ekki gengið hjá honum, þá náði hann að sá eina skjaldböku og nokkra fiska, og var kátur með það. Arnór og Viktor sáu margar skjaldbökur, eins og við hin. Eamon, sem var með okkur, var með neðansjálvarmyndavél, og tók myndir af okkur og bökunum. Ég set þær inn um leið og ég fæ þær.

Smá pása í bloggi núna.... þarf að koma guttunum í rúmið. Mikilvægt að þeir fari að sofa á sæmilegum tíma, svo jólasveinninn sem er búinn að ferðast yfir höfin, alveg spes til að gefa þeim í skóinn hér á Barbados, fari ekki fýluferð. Hann nefninlega gaf ekkert í skóinn síðasta laugardag, því þá fóru guttarnir ekki að sofa fyrr en hálf tólf, og eins og útskýrt var fyrir Orra, þá fær maður ekki í skóinn ef maður er vakandi þegar jóli kemur. Svo nú er passað að fara að sofa á réttum tíma ;)

Jæja, Gaui sá reyndar um mest, er að lesa barnaútgáfu af Tímavélinni fyrir þá. Hún er í seríu með mörgum klassískum bókum, einfaldaðar aðeins, þannig að börn geti lesið og skilið innihald þessara klassísku og stundum dálítið þungu bókmennta. Við leigum þær á bókasafninu, búin að lesa Skytturnar þrjár, Töfragarðinn og Ferðin að miðju jarðar. Allar á ensku, svo við Gaui fáum ágætis heilaleikfimi að þýða svona jafnóðum og við lesum upphátt á íslensku. Orri er annars upptekinn núna við að færa jólaskrautið til á jólatréinu okkar(er að stelast aðeins fram). Ég var að sýna Önnu og Höbbu miðbæinn í vikunni, og við fórum inn í algera skranbúð sem Kínverji rekur hérna í Swansstreet (það er göngugatan fyrir innfædda). Þetta er svona búð sem er með alls konar dótarí, t.d. gerviblóm, í alvöru, hvaða lit sem þig vantar af gerviblómi og hvaða stærð sem þig vantar... þetta er búðin! Svo er hægt að fá strigaskó (eiginlega plast, en mjöööög gott verð), það er hægt að fá nærbuxur, allar stærðir, oftast þó akrýl, en svo var þetta fína fína gervijólatré á 24 barbadosdollara (12 US) og ég bara sló til. Þegar ég labbaði út, í jólastemmningu með litla kínverska jólatréið mitt, var kakkalakki á leiðinni inn. Veit ekki hvort hann vantaði jólatré eða gerviblóm.

Ég fór með gestina í messu í Thankful family church. Mér fannst það svo mikil upplifun að fara í svona hressa messu, þegar ég fór fyrir 3 vikum. Þetta er soldið eins og að vera á tónleikum fannst mér. Þetta er líka leiðin til að ná í unga fólkið í krikjuna, því þetta er skemmtilegt. Þeir gera það skemmtilegt að fara í kirkju, þannig að ef maður er trúaður þá hvetur þetta form klárlega til þess að viðkomandi rækti trúnna sína. Allavega, fyrsta messan sem ég fór á með strákunum var svona "barnamessa" þar sem börnin í hópnum vour með alls konar atriði og rosa gaman. Ég sagði Önnu og Höbbu frá þessu, Önnu leist vel á að kíkja, Habba aðeins efins um að þetta, en til í að mæta. Þetta er er náttúrulega upplifun að vera með í svona messu. Tengdapabbi aftur á móti..... "hmmm, hvaða bull eretta.. hmmm... ég veitaekki... hmmm... neinei... djös kjaftæði... susss... hmmm" og svona. Svo kom nú sunnudagsmorguninn og hann ákvað að koma með. Við fórum auðvitað í messuna kl. 9, ekki að ræða það að við nennum kl. 7 á sunnudagsmorgni. Mættum samt fullt af fólki á leiðinni út úr kirkjunni, sem hafði mætt kl. 7, messurnar eru nefninlega í tvo tíma. Svo var messan, rosa stuð, mikið Hallelúja, Hallelúja, Amen og allt. Presturinn er mikill prédikari, töffari (á Harley ;) og mjög skemmtilegur, svo tíminn er frekar fljótur að líða. "Do I hear an Amen to that???.... DO I HEAR AN AAAAAAMEN?!?!" öskrar hann stundum og allir kalla á móti. Svo er sungið, textinn á risaskjá svo maður gat sungið með og dillað sér, svo kom söngkona að syngja (söng frábærlega, en það truflaði soldið að einhverskonar dansari var til hliðar á sviðinu og var með danstúlkun á sálminum sem hægt var að líkja við sálarmorð eða örvæntingu, erfitt fyrir svona jarðbundið fólk úr norðri að skilja). Anna skemmti sér vel, Habba líka, svona stundum, ég skemmti mér konunglega.. en tengdapabbi elskan virðist hafa setið á óþægilegum stól. Var soldið eins og hann sæti á kaktusi, hehe. Var ekki hrifinn, fannst þetta allt of mikil læti og jaðra við ofstæki. Ég grét úr hlátri þegar hann lenti í "HUG TIME", var knúsaður í bak og fyrir af hinu ýmsasta fólki sem hann þekkti ekki neitt. Tók því reyndar af stökustu ró, er svo kurteis. Ótrúlega ólíkt messuform miðað við það sem við þekkjum á Íslandi, en ég viðurkenni að ef messurnar væru svona skemmtilegar heima, þá færi ég kannski oftar en bara í brúðkaup og jarðafarir í kirkju. Get samt alveg verið án "HUG TIME".

Núna eru sem sagt tengdapabbi og Anna farin heim, eru líklega komin til New York og fljúga svo heim í kuldann á morgun. Við höfum sem betur fer ennþá hana Höbbu hjá okkur, yndislegt, enda ekki séð hana í eitt og hálft ár og hún er svo hress og kát og hefur svo smitandi hlátur. Svo á laugardaginn koma tengdamamma og Eiríkur. Og við teljum dagana þangað til, það er svo gaman að fá svona góða gesti. Strákarnir ELSKA að fá fjölskylduna, það er fátt sem undirstrikar betur væntumþykjuna eins og smá fjarvera. Því það er auðvitað ekki sjálfsagt hjá okkur núna að skjótast í heimsókn til ömmu eða afa, og þá fatta guttarnir hversu mikið þeir njóta þess að vera með þeim. Ekki það að ég vilji alltaf vera svona langt í burtu, en stuttur tími eins og árs ferðalag held ég styrki bara böndin, bæði til ástvina heima og svo okkar á milli hér í kjarnafjölskyldunni.

Við erum ennþá rosalega ánægð með ferðina til St. Lucia, fyndið hversu ólíkar eyjurnar eru í landslagi. Á myndinni hér fyrir ofan sést nú landslagið á St. Lucia ekki mikið. Guttarnir standa við hvert sitt pálmatréð á ströndinni á Pigeon Island, nýkomin úr fjallgöngunni og búin að borða pizzu keypta í 200 ára gömlu steinhúsi, með lofthæð í 1.80m. Alltaf sama góða veðrið samt :)

Flugferð

Við skelltum okkur til næstu eyjar hér í Karabíska hafinu, St. Lucia. Þetta var alveg frábær ferð og hér sést lítill 6 ára gutti, spenntur að horfa á eyjuna úr lofti. Þessi eyja er einn fallegasti staður sem ég hef séð, og við fengum svo sannarlega fjallaskammtinn okkar, sem okkur vantaði sárlega eftir 3 mánuði á flata Barbados. Ég set hérna inn nokkrar myndir, og set meiri texta inn á næstu dögum. Ferðin var yndisleg og við erum í sjöunda himni eftir þetta litla ferðalag í ferðalaginu. Skoðið myndirnar og njótið með okkur :)

Höfuðborg St. Lucia

Hér sést yfir Castries, höfuðborgina. Eyjan er skógi vaxin og öll í hólum og hæðum. Brjálæðislega falleg eyja!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

St. Lucia

Mjög stór hluti af ferðamönnum sem koma til St. Lucia koma með skemmtiferðaskipum sem stoppa smá tíma. Þau eru engin smásmíði þessi skip, siglandi borgir. Hrikalega freistandi, og very very expensive. Ekkert "special price for you my friend" hér, takk fyrir :)

Gros Piton og Petit Piton

Tindarnir tveir sem St. Lucia er svo fræg fyrir. Ótrúlega falleg fjöll, skógi vaxin. Mér leið eins og ég væri að horfa á málverk þegar ég dáðist að þessu útsýni.

Virki á Pigeon Island

Á Pigeon Island er mikið af gömlum hervirkjum, þar sem eyjan var mikilvægt svæði í stríðsaðgerðum fyrr á öldum. Það eru heilmargar rústir á eyjunni og hér er einhverskonar klefi sem var uppi á lægri toppi eyjunnar. Veit ekki hver tilgangur þessa klefa var, en Viktor var ansi trúverðugur þarna í hlutverki örvæntingafulls fanga.

Pigeon Island

Við fórum upp á báða toppana á eyjunni, rosa gaman. Gauja vantaði æfingu þennan dag, svo hann hélt á Arnóri á háhesti í göngunni upp á stærri toppinn. Fín æfing sem er búin til í "spur of the moment", reyndi á hjarta og lappir hjá Gauja, og hugrekki og maga/bakvöðva hjá Arnóri :)

Á Pigeon Island

Við fengum loks fjallgönguna sem við vildum, fórum upp á toppinn á Pigeon Island. Tók nú ekki langan tíma, en voða gaman. Hér er Orri göngugarpur og í baksýn sést tengingin við land, en Pigeon Island var ekki tengd við land fyrr en fyrir nokkrum árum. Nú er búið að byggja svakalegt lúxushótel á landfyllinguna, sem er samt ferlega lág.

Bleikur bátur

Á St. Lucia er mikið veitt af fiski og mjög mikið líf í kringum hafnir alls staðar. Það er rosalega mikið af svona litlum bátum, og eins og þeir eru hrifnir af því að mála húsin sín í fallegum sterkum litum, þá mála þeir auðvitað bátana sína líka! Þessi flotti bleiki minnti mig eitthvað svo mikið á Sólveigu Sigurðar Mjölnispæju, sé hana alveg fyrir mér sitjandi þarna við mótorinn að stýra þessum fína bleika báti!

Smá drykkjarpása á markaðinum..

..búnir að kaupa sér smá nammi, þá er gott að setjast og hvíla sig.

Á markaði í St. Lucia

Guttarnir eru sko ekki feimnir við að prófa allt sem þeir sjá á mörkuðum, og um leið eru sölumennirnir komnir og reyna að selja. Ef þeir fengju að ráða, þá myndi Viktor líklega kaupa allt, er mjög afslappaður og til í að kaupa kaupa. Svo er hann rosalega gjafmildur, þannig að þegar ég neita betlurum um pening, þá er Viktor mættur að gefa þeim síðustu centin sín. Góður drengur. Orri væri til í að kaupa svona helminginn af því sem hann sér, er pínu meira annt um peningana sína en Viktori... en Arnór er erfiður fyrir sölumennina, mjööög passasamur með peningana sína og svo prúttar hann óhikað. Fyndið að fylgjast með þeim á mörkuðum, því þeim finnst þetta voða gaman, þetta er svo allt öðruvísi en búðirnar heima, en ég fæ þá varla með í eina einustu "venjulegu búð" á Íslandi.

Sundlaugin á hótelinu

Það var rosaleg gleði með þessa litlu, en fínu sundlaug á hótelinu. Hótelið er ansi nálægt strönd, svo við vorum yfirleitt ein með sundlaugina og það var geggjað. Hér á Barbados höfum við náttúrulega einungis verið í sjónum, svo strákarnir hafa saknað þess aðeins að komast í sundlaug. Hér eru Gaui og Viktor í bardaga,var oft mikið fjör... og Gaui stundum bara hreint ansi hissa á því hvað guttinn er orðinn sterkur!

Hengirúmið á Ginger Lily

Frekar vinsælt að liggja í hengirúminu fyrir utan herbergið, og stundum var smá barátta um það :)

Brown sugar á afmæli Orra

Hann Orri á sér uppáhaldsveitingastað hér á Barbados. Staðurinn heitir Brown Sugar og er rosalega góður og heimilislegur staður. Hér er 6 ára stóri strákurinn að fá afmælisköku í boði Brown Sugar, með afmælissöng og alles. Hann var ekkert smá hissa og glaður.

Afmælisstrákurinn 1. des

Hér er Orri að fá afmælisköku í boði Brown Sugar, nammi namm, stóð Happy birthday með súkkulaði, það var fljótt að hverfa :)

1. desember 2008

Fjölskyldan á Brown Sugar 1. des :) voða gaman að fara út að borða!!

Afmælisstrákurinn 1. des

Hér er Orri 6 ára! Hann fékk Iron Man tattó í afmælisgjöf... og skemmti sér konunglega með þau eins og sést á myndinni :)

Ammæli jei jei jei!!!

Set þessa í svart-hvítu, því ég vil ekki að þið séuð að öfundast út í mig, hvað ég er brún, þetta sýnir bara í hnotskurn hvað ég er tillilsöm og hógvær manneskja.... En þá er það næsti merkisdagur!!! Þegar ég spurði yfir kvöldmatnum hvaða stóri dagur yrði nú á morgun, sagði Gaui hugsi "hmm, jú, hann Himmi vinur minn á afmæli, og.... hann Þórður.... nú og líka Lói frændi, já já, þeir eiga afmæli á morgun. Viktor Gauti ætlaði að kafna úr hlátri, hann hefur svo svartan húmor, meðan Arnór var mjög hneykslaður fyrir mína hönd. Því ég á náttúrlega afmæli 3. des og það er ekki lítið sem ég hef gaman af að eiga afmæli. Hefur oft komið mér í klandur gagnvart mínum betri helmingi, því kröfurnar sem ég hef sett á hann hafa oft á tíðum verið ansi miklar. Mikil prinsessuþörf brýst út 3. des, skal jeg lige hils og sige...

Á æfingunni hans Orra í dag tilkynnti Viktor einum pabbanum sem ég var að ræða við, að ég ætti afmæli á morgun, bara svona upp úr þurru. Veit ekki hverju hann bjóst við, en pabbinn hrópaði upp fyrir sig: "nöj, nöj, the big 18! Eh? Hahahaha". Ég veit ekki hvað þetta er með menn og 18 ára stúlkudrauma, en persónulega myndi ég nú ekki vilja endurtaka 18 ára aldurinn. Alltaf með hjartað í brókunum yfir hvað maður væri mikil lumma, hvað maður væri með asnalegan topp, hvað það væri halló að fíla Kenny Rogers.... ok, kannski þetta síðasta alveg rétt. En 18, nei takk. 28 ára kannski. 38 ára, úff, hvenær gerðist það?!? Nú fer fólk að segja: "já, hún er bara í nokkuð góðu formi.. svona miðað við aldur.." Hmmm, best að þroska enn betur þennan eiginleika með að pæla ekki í hvað aðrir hugsa :) það gengur alltaf betur og betur. Sem sýnir sig nú t.d. í að ég príla öfugt upp tröppur á hvolfi án þess að hika núna, hefði ekki þorað því 18 :)

Einn eiginleiki hefur líka þroskast mikið, eða soldið, hjá mér þetta árið, það er að láta vita hvað ég vil! Ég er búin að fatta (svona næstum því) að fólk og þá kannski ber sérstaklega að nefna Gauja, les ekki hugsanir, og ég þarf að láta vita með Orðum hvað ég vil, hehe. Svo ég vil afmæliskveðjur og nóg af þeim!!!! Þar hafið þið það! Tvær komnar nú þegar!!! Endilega hreint sendið, allavega ef þið hafið tíma til að skrifa mér... og þó svo þið hafið ekki tíma.... munið með comment, þurfið bara að merkja við anonymus, og senda, þá fæ ég það í póstinn minn og samþykki og þá fyrst kemur það á síðuna.... Knús til ykkar allra með fyrirframþökk. Drottningarvink-vink-vink-vink-vink.

Við erum að fara til St. Lucia á morgun og verðum í þrjá daga. Ég hlakka mikið til, meira að segja þótt St. Lucia sé líklega jafndýr og Barb, og íslenska krónan sé jafn verðlaus þar og hér, hehe/grát grát, þá verður samt gaman. Soldið fyndið áðan, ég var að segja frá gistiheimilinu sem við verðum á, byrjaði: "..en strákar, þó við séum að fara í ferðalag og hótel, þá..." þá heyrðist í þeim "já, já, við skulum ekki suða, við þurfum að vera skynsöm og spara.... við vitum það..." þeir eru klárir. Þetta gengi á krónunni er náttúrulega bara bilun. En við gefumst ekki upp, ef þið hafið einhverjar áhyggjur af því. Það er heilmargt sem hægt er að gera til að gera hlutina ódýrari dags daglega, og þá er hægt að leyfa sér eitthvað í staðinn öðru hvoru. Þetta er eins og með mat og heilsu. Það skiptir langmestu máli hvað þú ert að borða og hvað þú hreyfir þig dags daglega. Svo koma nammidagar eða letidagar þar sem bara má njóta þess að gera nákvæmlega það sem maður vill.

Ég er ekki búin að segja guttunum að það er sundlaug á hótelinu sem við verðum á, sem þeir fá að leika sér í eins og þeir vilja. Hlakka til að sjá andlitin á þeim þegar þeir sjá hana :) því í okkar huga, þá er það sko lúxus!!!!!!!

Hann á afmæli í dag!!!!

Í dag er merkisdagur, hann Orri er orðinn 6 ára!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Við byrjuðum daginn á því að fara syngjandi með djús og beyglu í rúmið til hans, ásamt nokkrum pökkum. Svo fékk hann vísbendingu um hvar fleiri pakkar væru, og þar vísbendingu um annan pakka og svo koll af kolli þar til allir pakkar voru fundnir og Orri búinn að opna þá og gera nokkrar armbeygjur í millitíðinni. Hann er rosalega ánægður með gjafirnar og sendir ástarþakkir til fjölskyldunnar heima!! Nú erum við að fara á ströndina og Orri ætlar að prófa nýja brettið sitt, strandtennisspaðana og ætlar að sýna fólki fínu Iron man-tattóin sín í leiðinni :)

Hitt og þetta

Lífið gengur áfram hér og við njótum þess. Nú er nóvember bara að klárast og á morgun erum við búin að vera hér í 3 mánuði!! Tíminn hefur liðið alveg rosalega hratt og ég viðurkenni að ég ELSKA að geta ráðið svona hraðanum sjálf. Þegar við vöknum, (þá er ég að tala um okkur guttana, því Gaui vaknar alltaf korter í sjö á morgnanna til að byrja að vinna), þá eldar Viktor graut (yfirleitt um áttaleytið). Hann er orðinn alger snillingur í morgunmatnum okkar, eldar langbesta hafragrautinn í fjölskyldunni. Við borðum hann í rólegheitum, svo leika strákarnir sér aðeins, eða dunda sér við lestur og teikningar, áður en við byrjum að læra. Allt á okkar hraða, og ég meina það, það er ótrúlegt hvað lífið er stresslaust og þægilegt og samt náum við að gera heilmargt. Strákarnir eru mjög duglegir í skólanum, Viktor tók t.d. samræmdu prófin sem bekkurinn hans tók í október (fengum þau send) og fékk 9,7 og 9,2 í þeim. Arnór er að læra reikningaðferðir sem kenndar eru á vorönninni í 5. bekk og Orri er að margfalda og deila (veit hreinlega ekki hvort þau geri það í 1. bekk) og svo er lesturinn alveg að koma hjá honum. Og ekki bara það, enskan flýgur áfram hjá þeim, við Gaui getum alls ekki notað hana lengur til að tala um leyndarmál, Viktor skilur allt og Arnór flest allt. Það er helst þegar við erum að tala um afmælið hans Orra, sem er 1. des, að við getum notað ensku, því Orri er kominn styst og því hægt að ræða gjafirnar hans án þess að hann skilji.

Orri var annars ansi góður við pabba sinn síðustu helgi. Þá var Nottingham Forest að spila, og leikurinn sýndur beint á Setanta-stöðinni, sem við höfum hér. Gaui alveg brjálæðislega spenntur fyrir leiknum, tilkynnti hátiðlega að EKKERT myndi koma í veg fyrir að hann sæi þennan leik. Þá kom náttúrulega í ljós að fótboltinn hans Arnórs væri að halda mót, nákvæmlega á sama tíma. En það hindraði kallinn ekki, hann sá fyrri hlutann, og svo keyrði hann heim til að sjá sitt ástkæra Forest. Hann útskýrði það fyrir Arnóri, enda með smá erfiðleika að velja, Forest-leik eða Arnór í Kick start leik. En Arnór skildi það vel, sagði með innlifun við mig eftir á: "ég meina, hann hefur ekki séð þá vinna í SJÖ ár!" Svo við Arnór tókum strætó heim eftir mótið, sem er alltaf ævintýri út af fyrir sig, því strætóbílstjórarnir keyra eins og brjálæðingar. Allir gluggar opnir, strætó stútfullur, við þurftum að standa, músík á hæsta og svo klikkaðar beygjur og maður sveiflast og hendist til, vindurinn í hárinu svo ég sé ekkert út, en hreyfist svo mikið vegna akstursins að þetta kemur út eins og skrykkdans við þessa geðveiku músík sem örugglega er búin til eftir eina eða fimm jónur.

Allavega, Forest tapaði....... ekki bara tapaði, heldur gerði sjálfsmark, sem varð sigurmark leiksins...... og Gaui minn var viðkvæmur eins og unglingsstúlka í hjertesorg í nokkra klukkutíma á eftir. Strákarnir voru rosalega góðir við hann, miklu betri en ég, sem skil þetta kannski ekki alveg. Orri gerði frábært "bréf" til pabba síns í þessari sorg og í því var mynd, hann teiknaði Forest merkið, hjarta og skrifaði með barnastöfunum sínum "Forest tabar alrei meir". Hrikalega sætt og Gauja leið aðeins betur. Nokkrum dögum seinna, þegar ég sat í stólnum, djúpt sokkin í vinnu vegna kettlebells.is, þá fékk ég bréf frá Orra. Það voru innpakkaðir sokkar og í litlu bréfi stóð "Mamma, sokkar í þvott".

Þessi helgi er stór fríhelgi, því það er Indipendance day á morgun, 30. nóv. þá fagnar Barbados 42 ára sjálfstæði. Þeir eru reyndar búnir að vera að fagna allan nóvembermánuð, en hátíðahöldin ná hámarki þessa helgi. Frí í skólum á mánudaginn og allt. Okkur Gauja er boðið í einhvern rosalega fínan mat í kvöld, en þar sem við þekkjum ekki neina barnapíu fer hann líklega einn í þetta fínerí. Svo í fyrramálið ætlum við í messu, takk fyrir. Það verður messa í kirkju sem einn pabbinn í fótboltanum er prestur í, kirkjan heitir "Family church" eða eitthvað í þeim dúr, er mikið fjör, mikið sungið og klappað og börnin koma með skemmtiatriði og dansa og svona. Ég er spennt, þetta verður dálítið mikið öðruvísi en messa heima á Íslandi grunar mig, hmmm. Svo verður það afmæli Orra á mánudaginn!!!!!

Af því það er stormur á leið til Íslands...

...þá viljum við senda ykkur góða strauma héðan úr sólinni og sýna ykkur video af guttunum í sjónum í fyrradag :) Njótið!!

Lítill froskur..

..þessi var inni hjá okkur, var alveg að deyja, því þeir þola svo illa hitann og þurrkinn inni í húsum. Þetta er sama tegund og sér um sönginn á nóttunni, þeir syngja alveg frá fimm á daginn þegar byrjar að dimma, til sex næsta morgun og eru svipað stórir og þumalfingursnögl. Arnór bjargaði lífi þessa frosks, hjálpaði honum út og vökvaði hann. Hann var fyrst alveg máttlaus, eins og skorpin rúsina (næstum því) og lá bara, svo smám saman tútnaði hann út og varð svona ljómandi kátur og hress.

Fyrir Búbba vin minn

Hér sérðu feimna skjaldböku, hún er að fela sig!

Fyrir Búbba vin minn

Hér er stór stór eðla, iguana.

Sumt er öðruvísi...

Örlítið innlegg hér, við erum að pæla í því sem er ólíkt með Íslandi og Barbados. Er skólaverkefni fyrir strákana og við erum komin með ansi langan lista hér hjá okkur. Eitt af því hressilegra er t.d. þessi hárkolluhefð hér, í búðum er algent að sjá tilboð "2 wigs for the price of 1". Daman sem þrífur hjá okkur vikulega á þessa hér. Held ég geti fullyrt að þessa sjón myndi maður ekki sjá á Íslandi: Hárkolla hengd upp á snúru, meðan verið er að skúra!

Met!!

GYLFI! Bestu kveðjur frá Orra, og takk fyrir commentið, hann saknar þín líka og hlakkar rosalega til að koma að leika við þig þegar hann kemur aftur til Íslands :)

Það er orðið opinbert. Elstu menn muna ekki eftir öðru eins rigningarhausti hér á Barbados, þótt farið sé meira en hálfa öld aftur í tímann!!! Þetta geta þeir kannski þakkað Íslendingunum á Risk Road, hver veit? Á myndinni eru guttarnir í vatnsstríði, því hvað er betra en vatnsstríð í hlýju og rigningu? :) En við erum satt að segja að verða soldið langeyg eftir því að rigningartímabilinu fari að ljúka. Bæði eru strandferðirnar svo óskaplega mikilvægur partur af dvölinni hér, og það er kalt að fara á ströndina í rigningu (kalt á mannlegan mælikvarða, ekki íslenskt-frost-mælikvarða...) og svo eru fj... mýflugurnar eiturhressar í svona bleytu. Ég vaknaði í morgun, og í stað þess að láta mitt fyrsta verk vera að spreyja repellent-spreyi á mig, eins og venjulega, fór ég út í forstofuna til Gauja, með kaffibollann minn, settist hjá honum í 5 mínútur og það var sko ekki að spyrja að því. Ég var aðalgellan í mýflugnageiminu. Þremur bitum og einum kaffibolla seinna spreyjaði ég á mig "vellyktandi" (amma Vala kallaði alltaf ilmvatn vellyktandi, nema þetta er ekki vellyktandi, heldur Deep forest (aka. repellent)) og þá vildu þær mig ekki meir. Við í fjölskyldunni þurfum að nota þetta sprey daglega, því annars erum við bitin ansi mikið. Mamma hins vegar var lítið í spreyinu þegar hún var hér, og var samt mjög lítið bitin. Hún hélt því fram að þetta væri vodka-sjússinn sem hún fékk sér á kvöldin hér, sem fældi flugurnar.... Vont er, ef satt reynist, því mér finnst vodka svo asskoti vont. Getur rauðvín ekki virkað eins....??

Á fimmtudagskvöldum er alltaf voðalega huggulegt að koma heim á Risk Road eftir æfingasíðdegið. Þá hefur Muriel verið hér og allt er hreint og fínt, nýtt á rúmum, hrein handklæði og búið að ryksuga og skúra. Við höfum ekki svona lúxusþjónustu heima, en konan sem leigir okkur, vill hafa þessa þjónustu innifalda í leigunni. Hún hefur nefninlega lent í því að fólk sem hefur verið að leigja hér, hafi þvegið sængurfötin, sett alla liti saman og allt orðið grátt. Við erum alveg sátt við að vera ekki treyst fyrir þvottinum, kvörtum ekki yfir því!! Það virðist vera nokkuð algent að fólk hafi konu að þrífa hjá sér hérna, og jafnvel heimilishjálp, eða eins og þeir segja "maid". Ég var að spjalla við eina mömmuna á æfingu í gær og sagði henni að ég væri svo hissa á því að öll þessi drulla sem kæmi í fótboltabúning strákanna á æfingum, næðist úr í þvotti. Því trúið mér, það er ekki lítið sem þeir verða drullugir, enda völlurinn eitt moldarsvað núna í rigningunum. Þá segir hún sisona: "yes, my maid washes it by hand, she just scrubbes and scrubbes till it´s white again". Ég vissi ekki hvoru ég var meira hissa á, að hún hefði maid eða að maid-in væri ennþá í því að skrúbba og skrúbba, þegar það eru hvað... fimmtíu ár síðan þvottavélin var fundin upp! Já, svona eretta. En ég er náttúrulega manneskjan sem setti lopapeysuna sína í þvottavél eftir Verslunarmannahelgi, til að ná lynginu úr henni.... þarf líklega ekki að segja frá því að út kom þykkur lopahnullungur, þakinn lyngi.

Eitt það allra skemmtilegasta við Barbados er gríðarlega fjölbreytt dýralíf. Þegar ég sest út á tröppur og sit kyrr í smástund, þá sé ég yfirleitt heilmargar eðlur töltandi á veggnum fyrir framan, litlu froskarnir hoppa í grasinu, fuglar af öllum stærðum og gerðum fjúga um og setjast rétt hjá manni, sníkjandi mat. Í götunni vagga hænur og hanar gaggandi um, beljur kíkja letilega á mann þegar maður labbar framhjá, kettir rölta um göturnar og hundar í hverjum garði. Hænurnar eru alls staðar, við getum verið að keyra niðri í miðbæ og allt í einu verður allt stopp af því tvær hænur eru að labba heim, yfir götuna. Á kvöldin höfum við verið að dást að fuglunum sem eru í trjánum í hlíðinni fyrir aftan hús. Þessir fuglar sýna rosalega kæti þegar byrjar að dimma, þá lifnar yfir þeim og þeir fljúga eins og listflugvélar, taka rosalegar beygjur og snúninga. Við höfðum lengi dáðst að þessari kæti, var svo óskaplega krúttlegt, þó ég gæti ekki alveg skilið af hverju þeir væru svona glaðir yfir því að nóttin væri að koma..... þar til okkur var sagt að þetta væru leðurblökur.

Guttar í Kick Start

Hér sjáið þið mynd af Orra og Arnóri í búningum Kick Start. Þetta er frábært lið og guttarnir eru í tveimur flokkum hvor hjá þeim. Orri sem sjálfur er 5 ára, æfir með 6-7 ára á þriðjudögum og með 4-5 ára á fimmtudögum. Fyrri hluti æfinganna er yfirleitt stöðvar. Það eru 6 þjálfarar (allir fullorðnir) með hópinn, milli 30-40 krakka. Seinni hluta æfinganna er svo yfirleitt spilaður leikur. Þá hrúgast mömmurnar út á völlinn, vaða drulluna á háu hælunum sínum, haldandi á regnhlífinni sinni (regntímabil núna). Þar standa þær við hliðarlínuna og garga og öskra nafnið á sínu barni og "go on, finish him" eða "score.. kick it.. come on.. SCORE!!" og verða svo yfirspenntar, fagna GEÐVEIKT þegar það er skorað. Þetta finnst mér soldið skrítið, sérstaklega þar sem þetta er á æfingum (eru ekki keppnisleikir) og svo eru þetta 4 og 5 ára guttar sem verið er að öskra á! Mörkin verða yfirleitt þannig að einn guttanna nær að sparka boltanum út úr þvögunni, sem svo trillar rólega framhjá markmanninum, sem er að róla sér í þverslánni eða bora í nefið :) Held það kæmi skrítinn svipur á þjálfarana heima, ef mömmurnar létu svona á æfingum heima, hehe. En það er hvetjandi að hafa áhugasama foreldra og það vantar sko ekki hér.

Arnór, sem er 9 ára, æfir með 9-10 ára á miðvikudögum og 11-12 ára á fimmtudögum. Á laugardögum er svo aukaæfing sem Arnór fer yfirleitt á, þar er hann með 12-18 ára gaurum. Svo eru stundum leikir hjá þeim stóru á sunnudögum. Á morgun verður stórt mót, þá verða spilaðir nokkrir leikir og það er aldurshópurinn 11-12 ára sem er að spila. Það fara bara tvö lið úr öllum hópnum, sem eru um 35 gaurar, svo það komast ekki allir að úr flokknum. En okkar maður var valinn (bara 9 ára, og samt valinn!!!) svo það verður fótboltadagur á morgun. Áfram Kick Start!

Þjálfararnir tala mikið um hversu gott viðhorf strákarnir okkar hafa. Segja það frábært hvernig þeir gera alltaf eins og sett er fyrir á hverri stöð, leggi sig alla fram og kvarti aldrei. Það er víst stundum vandamál hérna, að mörg börnin kvarta mikið, nenna ekki að hlaupa, segjast vera þreytt, koma oft of seint og hlusta ekki á þjálfarann. Líklega íslenski víkingurinn í guttunum okkar. Held reyndar að þetta sé ríkt í okkur Íslendingum, að kvarta ekki, bíta á jaxlinn, halda áfram og gera sitt besta. Sjáið bara Hermann Hreiðars, Eið Smára, Brynjar Björn, Margréti Láru og fleiri góða. Þetta eru seigir einstaklingar sem gefast aldrei upp, sama hvað!! Frábærar fyrirmyndir fyrir íslenska krakka! Og við megum ekki gleyma því hvað það er mikilvægt að hafa góðar fyrirmyndir, ekki bara heima fyrir, heldur líka úti í þjóðfélaginu. Tala nú ekki um, þegar á móti blæs. Chin up!

Áhyggjur... hmm, óþarfi!

Mikið er nú gaman að sjá að fólki er ekki sama um hvernig honum Gauja líður. Eða allavega flestum, fékk nokkur "samúðarskeyti" frá vinum sínum, sem rifja upp frægðarferðir upp, en aðallega NIÐUR flaggstangir, ekki munandi eftir litla (allt í einu stóra) nabbanum sem maður festir fánareipið á. Kann ekki við að nefna nein nöfn, en veit að Gilli er búinn að feðra þrjú frábær börn, svo ekki hafa fjölskyldudjásnin skaddast mikið.

En Gaui hefur það fínt núna, sárið er batnað og hann er eiturhress og aftur farinn að horfa hlýlega til pálmatrjánna. Hann er svo mikill warrior í sér, lætur ekki svona hnjask trufla sig, fór meira að segja í sjóinn sama dag, eftir flugferðina, til að láta saltið hreinsa þessi risasár. Það er harka, my friends!

Hann setti mig í æfingu síðasta miðvikudag sem ég finn ennþá fyrir. Honum datt æfing í hug, að labba upp tröppur með þungan sandpoka á öxlunum og taka hindu armbeygjur milli umferða. Einfalt og erfitt. Ég var til í að taka þannig æfingu, hann hafði gert hana daginn áður og hún tók vel á sagði hann mér. Ég skellti ipodnum í eyrum og sandpokinn var um 25kg. Hver umferð var tíu ferðir upp á næstu hæð, niður aftur og svo tíu armbeygjur. Sú fyrsta bara létt. Önnur umferð+tíu armbeygjur, létt, þriðja umferð, ok, fjórða, ok, fimmta, soldið erfitt (búin að labba upp á fimmtugustu hæð og niður aftur með sandpokann). En ég þurfti auðvitað að gera eins og Gaui, það voru tíu umferðir af tíu ferðum. Ég kláraði það, helv.. erfitt, en mér leið ágætlega. Gaman að labba upp hundrað hæðir og niður aftur, eins og Empire States. En svo vaknaði ég daginn eftir, Oh my God!!! Ég gat ekki hreyft kálfana! Og ekki heldur næsta dag, eða þann næsta, haha. Og það er alveg hreint lygilegt hvað kálfarnir þurfa alltaf að taka þátt í daglegum hreyfingum! Ég er að byrja að jafna mig núna, finn ennþá þegar ég stend upp úr stólum, samt eru komnir fimm dagar síðan. Þetta fólk :)

Helgin var frekar róleg hjá okkur, Gaui náði sér í smá flensu og var slappur á laugardag. Við guttarnir vorum heima mestan hluta dagsins, en fórum aðeins á ströndina að busla. Voða næs. Á sunnudeginum var planið að sofa út, vel og lengi, en við vorum nú samt vakin við símtal kl. 8 um morguninn. Í alvöru, það þykir bara ekkert abnormalt að hringja í heimahús kl. 8 á sunnudagsmorgni. Og nú er ég búin að fatta eitt, þau fara nefninlega í messur hérna kl. 7 á sunnudagsmorgnum! Pælið í hvernig mætingin væri í kirkjur heima á Íslandi ef messur væru kl. 7! Held það væri hægt að telja fólkið á fingrum annarrar handar, þó svo maður teldi prest, meðhjálpara og organista með. En ekki nóg með að fólk hringi fyrir allar aldir, heldur er ísbíllinn alltaf mættur uppúr 7 um helgar. Helgar eru greinilega ice cream-time hjá Bajanbúum og líklega gildir "fyrstur kemur - fyrstur fær" því hér trillar ísbíllinn spilandi sitt skræka litla hressa lag upp og niður allar götur í hverfinu. Og það skemmtilega í þessu er að þegar hundar hverfisins heyra íslagið "góða", þá kemur yfir þá gríðarleg sönglöngun, og þetta endar allt í allsherjar góli hvar sem litli gleðibíllinn er "aúúúúúúúúÚÚÚÚ AÚÚÚÚÚÚÚÚÚÚÚÚÚÚÚÚÚ!!!!!!!!!!!!!!!!" því allir eiga hunda hér á Barbados, nema við. Fjörið byrjar upp úr 7 á morgnanna, beautiful :) Annars eru ísbílarnir hrikalega flottir. Þið vitið þessir pínulitlu vinnubílar, sem maður veit ekki hvort eiga að kallast pallbílar eða minivörubílar því þeir eru með pall, en líta út eins og vörubílar að framan, en eru svo rosalega litlir að maður fer í algera flækju ef maður þarf að lýsa svona bílum....... allavega. Þannig eru ísbílar þessa lands, með pall og svo er bara frystikista á pallinum. Voila! Ísbíll!! Off we go! Þarf að ná mynd af svona bíl til að sýna á blogginu. Annað sem ég þarf að ná mynd af, er hárkollan sem ræstingakonan hengir upp á snúru hérna, meðan hún skúrar, en það er önnur saga. Hefur nokkrum sinnum hrætt úr mér líftóruna, þegar ég hef NÆSTUM því gengið gegnum hana...

Á myndinni er pálmatré, af því það er svo mikið af pálmatrjám hérna og þau eru bara svo hrikalega flott. Og gaman að klifra ... allavega UPP!

Bloggleiðbeiningar

Hæ, mig langar að setja aftur inn leiðbeiningarnar sem mamma setti inn fyrir nokkru, það er nefninlega svo hrikalega gaman að sjá að þið eruð að lesa þetta, sérstaklega svona hressileg komment eins og þetta í síðustu færslu, hehe :)

Gummi, takk fyrir peppið og þótt ég efist um að ég taki brekkuna á fimm mínútum þá er allt mögulegt þegar andinn er með í hlutunum!!

Erna, hrikalega gaman að heyra í þér, ég vona að þið Elmar og litla dúllan hafið það gott! Ertu nokkuð komin aftur í Þrekið..?? Hmmm..

Júlíana, æðislegt að heyra í þér og að þið Ernir lesið þetta hjá okkur :)

Bimba, þú ert æði, takk fyrir flott og hvetjandi orð til okkar allra!

Arna, hvernig gengur á Reykjalundi?? Ertu ekki að slá í gegn? :)

Guðrún, takk fyrir commentin og strákarnir biðja rosa vel að heilsa Magnúsi Kára, tala oft um hann og þegar þeir voru saman í sveitinni! Vona að þið haldið áfram að lesa!

Habbsan okkar, við leggjum ekki ennþá í kafaranámskeið, en kannski kemur þú okkur í stuðið ;)

Gilli og María, hvenær komið þið að hitta okkur, verður það í Ecuador?? Hljótum að geta fundið sumarbústað þar!

Siggi Ólafs, takk fyrir frábær orð, eruð þið ekki byrjuð að safna fyrir heimsreisu??! Þó þið séuð risafjölskylda er allt hægt :)) Biðjum að heilsa Hildi og liðinu!

Bragi, ertu kominn aftur í Rauðu ástarsögurnar, eða ertu enn að lesa bloggið okkar? Eruð þið ekki á leiðinni út í heim að hitta okkur? Ekki alltaf hægt að fara til Noregs, þótt þeir séu einu vinir okkar..! Nú er það Suður-Ameríka next!!

Halla okkar og Lói á Svanshóli, takk fyrir ykkar komment, við breytum kannski nafninu á þeim stutta :) Biðjum að heilsa öllum í firðinum og þótt víðar væri leitað. Bara búið að finna heitt vatn á Klúku!!!! Knús til Viktoríu og grísanna!

Og þið öll sem eruð að lesa, frábært að þið fylgist með okkur, gerir lífið svo skemmtilegt að heyra í ykkur og við hugsum mikið til ykkar allra og hlökkum til að sjá ykkur öll aftur! Ætlum samt að halda áfram að njóta ferðarinnar, enda búin að bíða lengi eftir henni :)))))))))

Á myndinni er mamma mín þegar hún var hér hjá okkur á Barbados. Passar vel að hafa mynd af henni núna því hún skrifaði inn þessar bloggleiðbeiningar. Sjáið kistuna við hliðina á henni, það er nú heppilegt að maður sé ekki að ferðast með svona "kuffort" lengur!! Ööörlítið þægilegra í dag.., jafnvel þannig að svona litlar konur eins og mamma mín geta ferðast með mun meiri þyngd en leyfileg er. Ég var annars að labba með Viktori í Bridgetown í gær eftir æfinguna hans. Komið smá myrkur og þá töltir til okkar maður sem ætlar að betla af okkur, kallar "hey guys!" svo þegar hann er kominn ca. 30cm að mér kemur "oh... sorry mam..". Hann hélt ég væri gaur! Og ég hef ekki einu sinni þá afsökun að hann hafi verið drukkinn.

HÉR ERU LEIÐBEININGAR:

Leiðbeiningar um bloggsvar, vegna spurninga um slíkt:Skrifa skilaboð í rammann "Leave your comment"Smella á löngu línuna: Word verification.Skrifa skrýtnu stafina þar.Merkja við Anonymous. Neðarlega.Smella á "Preview"Smella á "Publish this comment" Vinstra megin þegar skilaboðin birtast.Þá á að koma melding um að móttakandi þurfi að viðurkenna móttöku, efst á skerminum.

Svo ef það eru prívat skilaboð, eitthvað ógisslega djúsí.. þá er meillinn kettlebellsiceland@gmail.com

Klifrukettir

Við höfum aðeins verið að ná okkur sjálf í kókoshnetur. Þegar við finnum pálmatré sem ekki eru á einkalóðum. Hér á myndinni er Viktor að ná sér í hnetu, nokkuð hátt klifur en hann er nettur í þessu. Arnór náði sér líka í kókoshnetu, sem og Gaui.

Sá síðastnefndi átti reyndar ágætis flugferð á leiðinni niður, rann niður eftir öllu trénu, en ósjálfráð viðbrögðin að halda sér fast gerðu, að hann klemmdi lærunum saman alla leiðina niður. Þetta olli því að hann slapp við fótbrot, en fékk rúmlega lófastór sár innan á lærin báðu megin. Ef hann væri kona sem stundaði elstu atvinnugrein í heimi væri hann óvinnufær...

Áhorfandi á fótboltaleik

Þetta litla bjútí var á fótboltaleiknum sem Arnór var að keppa í síðasta sunnudag. Er eins árs, litli bróðir eins í liðinu og hafði nú meiri áhuga á ruslinu sem hann fann í grasinu, heldur en fótboltaleiknum. Hann á mömmu sem er frá Barbados og pabba frá Jamaica. Greinilega góð blanda!! Hann heitir Izea.