Handþvottur

Við höfum ekki haft þann lúxus að hafa þvottavél síðan í mars, þegar við vorum í Buenos Aires. Ég er sjálfskipuð þvottakona fjölskyldunnar (veit ekki alveg hvernig ég fékk þann titil, en hann er minn). Hér í Arequipa-íbúðinni er ekkert heitt vatn, og við hitum alltaf upp allt þvottavatn á einni af þessum tveimur gashellum sem við höfum í eldhúsinu. Svo þvæ ég og þvæ, hverja einustu spjör af okkur, viskustykkin okkar tvo, handklæði og meira að segja sængurföt og einu sinni gardínu. Þegar við komum var gardínan í einu strákaherberginu þannig að ef maður renndi henni fyrir gluggann, þá stóð maður í ryk-skýi á eftir. Það þarf mikið til að ég hreinlega nenni að taka gardínu niður, það veit hún tengdó, sem hjálpaði mér með nýjar gardínur þegar við fluttum inn í íbúðina í Mosó, hún vildi setja þær upp til að athuga síddina, sem var svona líka fín hjá henni og svo þurfti hún eiginlega að glíma mig niður til að fá leyfi til að taka þær AFTUR niður, því það þurfti að þvo þær og strauja!! Ég sá engan tilgang í þessu, en tengdó er þrjóskari en ég í svona málum, svo hún vann. Og nú getur hún líklega gert sér í hugarlund hversu SVAKAlega þær hafa verið skítugar, fyrst ég tók þær sjálfviljug niður og HANDÞVOÐI þær. Ipodinn minn er life-saver á þessum þvottastundum og með músik í eyrunum og sólina sem skín alla daga og þurrkar þvottinn á no time, þá er ég bara happy camper! Og ég á aldrei eftir að kvarta heima á Íslandi þegar ég þarf að handþvo eina og eina peysu! Það er sko piece of cake!! Með krana sem úr kemur heitt vatn og þvottavél til að þvo langstærsta hlutann af þvottinum! Lúxus.