Dagur tvö í Ríó, betri líðan, meiri svefn :)

Þá er fyrsti heili dagurinn okkar í Ríó að klárast og við erum kát og glöð. Við sváfum alveg svakalega vel, 12 tíma straight án þess að rumska, enda mjög lúin eftir langt ferðalag. Við vöknuðum um ellefu, og þá var mjög sérstakt að koma út á svalirnar okkar og horfa yfir Atlandshafið og iðandi mannlífið á ströndinni hér fyrir framan. Glæsilegt útsýni og í raun alveg eins og við höfðum óskað okkur þegar við hugsuðum til Brasilíu meðan við vorum á litla Barbados. Ég segi litla Barbados, því það er MJÖG ljóst hversu lítið samfélag er þar, þegar maður er komin í þessa tíu milljón manna borg. Við erum þó í úthverfi við borgina, kallast Barra (borið fram Baha) og hér er mjög lítil um betlara eða heimilislausa. Þetta er millistéttahverfi og það iðar af heilbrigðu lífi. Við búum í 12 hæða íbúðahóteli með tveimur svefnherbergjum, tveimur litlum baðherbergjum, stofu og eldhúskróki. Svalirnar eru besti hluti íbúðarinnar, þær eru í L, meðfram allri íbúðinni með flottasta útsýni sem ég hef nokkurntíma haft. Við erum alveg við ströndina, ein gata á milli og svo bara breið, skjannahvít strönd. Og við snúum í vestur og suður, svo við sjáum sólarlagið á hverju kvöldi meðan við sötrum brasilískt rauðvín. Está legal!!

Það er gríðarlega mikill áhugi á líkamsrækt hér, ströndin og hreyfing er greinilega lífsstíll hjá fólki. Við fylgjumst með heilu fjölsyldunum stíga út úr bílunum hér á stæðinu fyrir framan, allir í sundfötum (efnislitlum) eins og ekkert sé eðlilegra. Svo töltir fólk bara yfir götuna og niður á strönd. Meðfram strandlengjunni er hjóla/skokkstígur og þar er alltaf fólk að æfa. Ég flissa ennþá þegar ég sé menn í sundskýlu og strigaskóm að skokka, en það venst líklega. Bíkíníin eru líka kapituli út af fyrir sig, þetta er eins og hárbönd í misnotkun, og það skiptir engu hvernig vöxturinn er. Strengur skal það vera. Ég hins vegar er ennþá í bíkíní með góðri brók, eins og vinkona mín hún Billa kallar það. Ég var einu sinni með henni í bíkíníleiðangri á Portúgal, þar sem við hittumst, og þetta var skilyrðið hjá henni: „ég vil bara bíkíní með góðri brók!“ haha, en ég er svo innilega sammála henni. Allavega ennþá J Svo eru blakvellir, upphífingastangir, dýfustangir og fótboltavellir hér á ströndinni, og allt í notkun, iðandi af lífi. Þetta er æðislegt!!

Við höfum haft smá byrjunarvesen hérna með íbúðina, hún er svakalega flott á myndum, en sumt af henni er svona „fjarskafagurt“ eins og sagt er. Það er dálítið af maurum hér, við erum nú vön því frá Barb, og sem betur fer eru þeir mjög litlir, þó þeir séu margir. Fúgan í flísunum hér og þar er farin, og eftir standa líka þessi fínu göng fyrir þá. Svo er vaskurinn í eldhúsinu saga út af fyrir sig. Hann freyðir alveg svakalega þegar kellan í næstu íbúð vaskar upp, og svo leggur dauninn upp úr niðurfallinu öðru hvoru. Í dag ætlaði ég að vinna á fýlunni af íslenskri röggsemi, skrúfaði af fullum krafti frá krananum, en þá þaut bara kraninn af og ég var með svaka flottan gosbrunn í eldhúsinu. Strákarnir sprungu úr hlátri.

Við fórum í súpermarkað í gær og í dag til að koma okkur í gang með birgðirnar. Við þurftum að kaupa flestar almennar heimilisvörur eins og tuskur, uppþvottalög, sápu, svamp (nota ekki uppþvottabursta hér), þvottaefni, Ajax (því ég þreif skápana, voru frekar illa lyktandi, svo jafnvel mér ofbauð og þreif þrátt fyrir 40 tíma svefnleysi, hehe, þá er fýlan vond!). Brasilíumenn tala mjög fáir ensku og það var gaman að skottast í búðinni og giska á hvað væri í hverjum pakka, því við skiljum ennþá sama og ekkert. En ávaxtaborðið og kjötborðið eru frábær og það Gaui er eins og barn í dótabúð, hann elskar þetta. Við erum ennþá að æfa portúgölsku, en erum komin ansi stutt. Höfum verið að spá í að fara í portúgölskutíma meðan við erum hér, Orri tilkynnti alvarlegur á leiðinni úr búðinni í dag: „við VERÐUM að læra fleiri orð hérna!“. Svo á leiðinni úr búðinni stoppuðum við í lítilli búllu og strákarnir fengu gos og við fengum okkur lokal bjór, sem heitir SKOL. Hmmm. Hann var ágætur, en bjórinn hérna er víst uppfullur af rotvarnarefnum, svo við ætlum nú ekki að leggjast í hann (það er ekki eina ástæðan, no worries my brother!). Strákarni fengu rör með dósunum, og ég reyndi að spyrja „þjóninn“ líklega fastakúnninn, settur í vinnu (ca sjötugur hrukkóttur, dökkbrúnn kall með svuntu) hvað „rör“ væri á portúgölsku, því hann hafði notað orðið áður, þegar hann var að spyrja okkur hvort við vildum rör. En hann misskildi mig allsvakalega, hélt að ég vissi ekki hvað þetta væri, svo hann tók rörið af Arnóri, horfði alvarlegur á mig og tók svo hægt utan af því, tók dósina af Arnóri, opnaði hana og stakk því ofaní. Ég náði nú að stoppa hann áður en hann fékk sér sopa, brosti og sagði: „Aha, obrigada!“ (sem þýðir takk).